Het effectief begeleiden van een ontmoetingsactiviteit verschil niet zo sterk van het begeleiden van een gewone activiteit. Wel zijn er een aantal aandachtspunten waar de begeleiders best wat extra op letten: 

Correcte begeleidershouding

De begeleiders staan bewust meer midden in de groep en begeleiden de groepsvorming. Ze bewaken voortdurend de emotionele veiligheid en grijpen in waar nodig. Een slechte ervaring kan leiden tot nieuwe kwetsuren bij kinderen en jongeren in een kwetsbare positie. Dit vergt een correcte begeleidershouding. 

Conflicten

Er kunnen conflicten ontstaan. Conflict kan voor sommige deelnemers een negatieve ervaring betekenen, maar kan mits een juiste aanpak ook net een leermoment zijn om de werking of activiteit inclusiever te maken. Het is belangrijk dat begeleiders beseffen dat er conflicten kunnen ontstaan. Ze moeten letterlijk en figuurlijk ruimte voorzien om hier een plaats aan te geven, en dit zowat tijdens als na de activiteit en bij de evaluatie.

• Het kan de moeite lonen om bewust stil te staan bij de ontwikkelingsfasen in kleine groep zoals Tuckman (lees de 5 ontwikkelingsstadia van Tuckman) die beschreef. De kans is groot is dat de groep ook nu deze fasen zal doorlopen, maar dat je er wat bewuster aandacht moet aan schenken of de groep de fase iedere keer succesvol afrondt en doorgroeit naar de volgende fase.
  
  
• Soms worden conflicten of verschillen niet uitgesproken en blijven ze onderhuids verder leven. Inclusieve besluitvorming/Deep Democracy is dan een methode om weinig gehoorde stemmen te betrekken in de besluitvorming. Zie Deepdemocracy.nl en Goesthing.be 
  
  
• Op de website van het Steunpunt Diversiteit en leren vind je erg veel materiaal om het leren en samenwerken in diverse groepen te bevorderen. Je kan er de algemene visietekst van het Steunpunt downloaden.  Of lees de brochure ‘Kleine kinderen grote kansen’ over omgaan met armoede en ongelijkheid in de kleuterklas.

Verschillende referentiekaders

Zeker de begeleiding van de ontmoeting zou zich moeten realiseren dat er verschillende referentiekaders bestaan en zich bewust worden van hun eigen referentiekader en van de werking van bepaalde privileges. Zo zien ze welke rol privileges kunnen spelen in hun eigen omgang met kinderen en jongeren en welk effect privileges kunnen hebben op hoe deelnemers naar de begeleiders kijken. Ze begrijpen dat ze onverwacht reacties kunnen krijgen op bepaalde acties en voorzien ruimte voor emoties, onverwachte wendingen of een ander verloop van de activiteit. 

Veiligheid creëren

Begeleiders forceren niemand en laten deelnemers de keuze om niet (onmiddellijk) mee te doen. Wel blijven ze zoeken hoe ze kinderen en jongeren ondersteunen en stimuleren om contact te leggen die voor hen zelf veilig en werkbaar is.