Medewerkers

An Van Lancker

• Beleidsmedewerker jeugdwerk en jeugdtoerisme

Een ‘rivaliserende’ KSA uit de Vlaamse Ardennen had het sublieme idee onze vlag te stelen tijdens ons kamp. Helaas hadden enkele leiders van ons hen in het dorp zien rijden met bivakmutsen dus wisten we hoe laat het was. We hebben ze liggen opwachten in de struiken en bossen rond ons terrein. Ooooh het gevoel om zo een boom van een kerel te vloeren is ZAAAAALIG (ook al moest ik daarvoor overkop). #mijnjeugdwerkverhaal #ksa

Ariadne Driezen

• Jeugdonderzoeksmedewerker

Chantal Verlinden

• Administratief medewerker

Ik kwam in 1983 in het jeugdwerk terecht. Ik werkte toen voor het socialistisch jeugdverbond, dat veel later steunpunt jeugd werd en dan uitmondde in De Ambrassade. Ik ben zelf nooit vrijwilliger geweest in het jeugdwerk, maar heb mijn job altijd met veel goesting gedaan omdat ik zo mijn steun kan bijdragen aan een betere wereld voor kinderen en jongeren. #mijnjeugdverhaal

Dorien Verhavert

• Communicatiemedewerker

Ik was (of ben) een chirogriet in hart en nieren. Ik herinner het me alsof het gisteren was. Een echte pad, in het midden van de nacht, op het hoofd van mijn buur. Terwijl die nietsvermoedend verder sliep op haar luchtmatras. Dat beeld ga ik nooit vergeten. Ik gilde een paar vriendinnen wakker. Door mijn gil zette de pad het op springen en glipte de tent uit. #mijnjeugdwerkverhaal #chiro

Eva Vereecke

• Directeur

Nationale startdag Chiro 2006, Oostende. Duizenden leiding op het strand zingen het nieuwe jaarthemalied “Geksentriek”. Een grote seaking van de zeemacht komt over het dansende strand gevlogen. Plots daalt uit de helikopter de nieuwe jaarthemafiguur, Jo De Pinguïn, naar beneden. Niemand van ons, het Chiropersoneel, was op de hoogte. Het was een verrassing van de vrijwilligers die de zangstonde in elkaar hadden gestoken. Kippenvel, zotte vrijwilligers, totale megalomanie, apotheose, zalige massasfeer: jeugdwerk quoi. #mijnjeugdwerkverhaal #chiro

Felien Dekorte

• Medewerker partners & projecten WAT WAT

Van alle KSA-zaterdagen is er een die grote indruk op mij maakte als kleine kabouter. Samen met een vriendje werd ik ontvoerd door 2 vermomde leiders. De rest van de groep moest ons terugvinden. Wat vonden we dat spannend als zesjarigen! Die spanning voelde ik jaren later nog steeds toen ik dezelfde activiteit herhaalde als leidster: mijn medeleiders die al gniffelend hun bivakmuts opzetten, de glinsterende ogen van de twee kabouters die mee in het complot zaten, het luide protest van hun groepsgenootjes… En om 16 uur opnieuw allemaal lachende en tevreden gezichtjes aan onze lokalen! #mijnjeugdwerkverhaal #KSA

Frederik De Clercq

• Coördinator administratie en zakelijk beleid

Traditie: als aspi met de fiets op kamp. Doel die dag: 180 km malen om ’s avonds in Pesche te arriveren. Google maps bestond nog niet: we baseerden ons op briefjes met richtpunten. Na vele kilometers kwamen we een bord tegen met ons einddoel. Ietwat vreemd, want we moesten toch nog wat ijkpunten passeren. Na overleg toch besloten om dat bord te volgen. Iedereen vol enthousiasme bergafwaarts! Tot we uitkwamen aan... een visplaats...Pêche – Pesche: zowel hilariteit als gevloek, want iedereen terug bergop en verder fietsen. Het verdere kamp was subliem! #mijnjeugdwerkverhaal #chiro

Fréderique Loones

• Coördinator jeugdwerkondersteuning en breed jeugdbeleid

We wandelden naar de slager en vroegen in gebrekkig Frans of hij ook een heel varken verkocht. Dat zie je immers nooit liggen in de toonbank. Twee dagen later mochten we dat komen halen. Dat gaf ons twee dagen om een ingenieus spit te bedenken. Dat het een fantastische kampvuurmaaltijd werd, dat hoef ik je niet te vertellen. De verbazing op ieders ogen om een stukje varken te mogen eten, blijft me nog steeds bij. #mijnjeugdwerkverhaal #ksa

Inge Geerardyn

• Coördinator Vlaamse Jeugdraad

Op mijn éérste kamp als leidster zat een kliekje schavuiten in onze pagaddergroep: altijd een grote mond, kattenkwaad en soms de boel echt verstoren, waarop helaas de nodige time-outs volgden. Ik wist zeker dat we in hun ogen gi-gan-tisch vervelende leiders waren! Slechts heel af en toe merkten we hoe aan de grote monden ontzettend kleine hartjes vasthingen. Toen we op het einde van het kamp compleet uitgeput de bengels aan hun ouders overhandigden, viel mijn mond dan ook open toen ze joelden hoe cool het kamp was en wat een toffe leiders we waren. Mijn hart werd dan weer een beetje weker. #mijnjeugdwerkverhaal #ksa

Jan Raymaekers

• Beleidsmedewerker Vlaamse Jeugdraad

“Komaan, we gaan hier voor een topvuur gaan” klonk het nog, maar dan TSJAK… het was gebeurd, daar vloog een stukje van mijn duim. Meteen als een gek naar de fourage gelopen en samen met mijn medefourier de auto ingesprongen op weg naar spoedgevallen, maar dan moesten we plots nog even wachten… Een leidster kwam achter ons aan met een stukje karton: “Een jonggids dacht dat ze een stukje kip gevonden had in het gras, maar het blijkt jouw stukje duim te zijn” Ondertussen hangt de duim terug volledig aan elkaar, maar een bijl laat ik toch liever aan de kant liggen #mijnjeugdwerkverhaal #scouts

Jasmien Schutz

• Medewerker Jeugdwerkondersteuning

Ik kampeerde samen met mijn beste vriendin in een klein tentje bovenop het bouwvallige dak van ons jeugdhuis. We vielen in slaap ondanks de harde trillingen van de muziek. De volgende ochtend slopen we langs de brandladder het dak af en niemand heeft dit ooit opgemerkt! #mijnjeugdwerkverhaal

Jory Maeyaert

• Pers- en communicatiemedewerker

De schoonste tijd van het scoutsjaar was altijd de opbouwweek van de Woeling, ons festivalletje. Als groepsleiding zorgde ik er voor dat alles tot in de puntjes was voorbereid. De dag zelf brak aan, het volk stroomde toe en wij beseften plots dat we één ding compleet vergeten waren. WC-papier voor die 1200 mensen. We renden naar de winkel, kochten daar het rek leeg en hadden, dankzij een lichte overschatting, WC-papier voor de rest van ons scoutsjaar.

Liesa Carton

• Hoofdredacteur watwat.be

Op mijn eerste Kazou-kamp als monitor moesten de jongeren een trekrugzak uitkiezen voor de tweedaagse. We legden de (100% identieke) rugzakken in stapeltjes, “per schoenmaat”. We lieten ze ermee heen en weer lopen, springen en over de grond rollen: “Zeker van die 38? Misschien een 37 proberen?” Op de terugweg kreeg één jongere het lastig en droegen de anderen afwisselend haar rugzak. “Oei, gaat dat wel lukken? Die hebben toch allemaal een andere maat?” Het is pas toen dat hun frank viel, toen ook de leiding ook over de grond rolde, van het lachen. 

Liesbet Haghenbeek

• Administratief medewerker

Ik maakte een aantal jaren deel uit van de +16-ploeg van KSJ West. Om de twee jaar gingen we in de zomer op avonturenkamp ‘Klaverweide’ in de Ardennen. Voor één van de edities hadden we het thema ‘Indianen’ gekozen. De leden moesten op een middag zelf voor hun middagmaal zorgen. De koks waren in een vijver levende forellen gaan halen en we hadden die in onze rivier bij de kampweide vrijgelaten. Weliswaar in een ‘zorgvuldig’ door netten afgebakend gebied. En maar jagen met onze stokken met messen aan vastgesjord. Drie vierde van de forellen zijn ontsnapt… #mijnjeugdwerkverhaal #KSJ

Liesbeth Maene

• Beleidsmedewerker jeugdwerk

Eén van mijn meest memorabele scoutskampen was ongetwijfeld het kamp waarop ik mijn totem kreeg. Onze leiding had net een heel uitgebreid spel uitgelegd toen er een windje opzette. Het windje werd al snel een echte storm, het werd pikdonker en het werd zelfs even echt gevaarlijk toen er verschillende slaapzakken en veldbedden gingen vliegen en er zelfs een tent de lucht in ging. Bangelijk hoe daarna onze hele scouts er samen voor zorgde dat iedereen ’s avonds toch terug een droog bed had en zich snel terug kon amuseren! #mijnjeugdwerkverhaal #scouts

Lisa Franken

• Jeugdwerkondersteuner

Lisa De Deken

• Communicatiemedewerker

Het eerste weekend van augustus is het standaard Dworpse feesten in het schoonste dorp vant land: Dworp! De chiroleiding draait daar altijd wat shiften. Enkele jaren geleden stond ook ik achter de tapkraan. Als het feest gedaan was, trok ik te voet naar huis. Door de weikes. Een mooi padje langs de velden, maar 's nachts wel een beetje creepy. Toeval was dat er die avond een nachtspel van een KLJ-groep doorging die wat verder in de Fresnaye verbleef. Ik zat dus in het midden van de nacht, met al wat pintjes in mijn maag, vast in een nachtspel van de KLJ. Met een bang hartje en veel "laat mij met rust, ik ben van de Chiro"'s later, ben ik veilig en wel thuis aangekomen. 

Lore Van Dongen

• Beleidsmedewerker jeugdwerk op kruispunten

Martine Coenen

• Administratief medewerker

Ik geraakte via de afdeling aan het werk bij de Vlaamse Jeugdraad. Ik herinner me vooral het evenement Klets! in Antwerpen, waar de verkiezingen werden gehouden. We moesten dan met enorm veel materiaal de trein in en uit en dat zorgde voor de nodige hilariteiten. #mijnjeugdwerkverhaal

Nicolas Janssen

• Ondersteuner WAT WAT partnernetwerk

Ik zat nooit in een jeugdbeweging. Ik was geen kind dat aangetrokken was tot actie, organiseren, grote plannen maken. Ik was wel zo’n kind met grote vragen, dat veel wilde weten en leren. In de lagere school, voor internet echt een ding was kreeg ik Encarta, een digitale encyclopedie op een cd-rom. Het béste cadeau. Of die keer dat ik kwaad was op Sinterklaas. Omdat die me een kinderencyclopedie had gebracht en geen ‘echte’. Passend dat ik nu voor WAT WAT werk en bijdraag aan correcte en volledige info voor jongeren, op hun maat maar zonder te betuttelen. Daarin had ik me als kind zeker kunnen vinden. #mijnjeugdverhaal

Niels Visser

• Administratief medewerker ICT & huisvesting

Een buitenlands tentenkamp in Catalonië. Op een grasstrip naast een riviertje. Het impro-toilet lag een meter of 5 hoger en 20m verder dan de tentengrond. Ik zit er ’s morgens met de deur open en zie de kampgrond ontwaken: ochtenddamp uit het gras, vogels die hun solocarrière uitbouwen en dichtgeplakte ogen met lijven die strompelend op zoek zijn naar de wasbak. Dit is het leven. Mindfulness, nog voor het een hype werd. #chiro #hudo

Peter Bosschaert

• Beleidsmedewerker ruimte & mobiliteit

Ik miste het leiding geven wel toen ik groepsleider werd van mijn scoutsgroep. Mijn twee beste vrienden vroegen me gelukkig eens mee op kamp met de gidsen (14-16 jaar). Ze hadden  het plan om met de meisjesbende de hele weg van Merelbeke naar Virton te fietsen, 315km lang. Het avontuur van die fietstocht gaven een fantastische start aan dat kamp. Fietsen in de zon en de regen, slapen in het veld en een leuke meisjesgroep die me direct aanvaardden. Het zijn die topmomenten die voor mij het mooie en het straffe van het jeugdwerk typeren. #mijnjeugdwerkverhaal #scouts

Sam Deckers

• Participatiemedewerker jeugdbeleid

Mijn topmoment in het jeugdwerk? Die keer dat ik de sleutel van Jeugdhuis Tijl kreeg. Jaren daarvoor stapte ik deze culturele tempel nietsvermoedend binnen en was direct verkocht. Een zootje ongeregeld dat in staat was om de meest zotte dingen te bedenken en realiseren zonder tussenkomt van volwassenen. Tijl was (en is) van ons! Door die sleutel werd ik het aanspreekpunt op school. Een trots en fier moment.

Sara De Potter

• Beleidsmedewerker mentaal welzijn

De zomer begon voor mij steevast als ik in het voorjaar de trein nam van Brugge naar Leuven voor de voorbereidingen van een spetterende vakantie als animator bij Koning Kevin. Mijn beste vriendin Lisa en ik keken al uit naar die treinritten vanaf de dag dat de vorige zomervakantie eindigde. Dat we de enige West-Vlamingen waren op het Gele Kasteel in Kessel-Lo vonden we niet erg. #mijnjeugdwerkverhaal

Sarah Latré

• Coördinator jeugdinformatie

Ik kwam eigenlijk pas vrij laat bij FOS Open Scouting terecht. Om het plezier een beetje te rekken ging ik na 4 jaar in de leiding nog een aantal keer mee als kookploeg. Ik herinner mij een scoutskamp als één en al plezier, zonnestralen en ... een stevige bries. Onze jonge leidingsploeg had een kampterrein gekozen in Noord-Frankrijk, vlakbij Cape Griz Nez. Ik ga nooit vergeten hoe de HUDO bovenaan op een heuvel stond. Als je op het toilet zat en over het zeil piepte zag je het hele kampterrein liggen en keek je uit over de zee. Zá-lig! #mijnjeugdwerkverhaal #FOSopenscouting

Sophie Verbrugghe

• Participatiemedewerker jeugdbeleid

Timmy Boutsen

• Medewerker Jeugdwerkondersteuning

Op een dag stond ik als 17-jarige enthousiaste animator met een groepje kleuters voor een hekje en konden we diep in het bos kijken. Ik vroeg hardop: hé, zien jullie daar ook die kabouters lopen met hun rode puntmutsen? Tot mijn verbazing werd ik meteen tegengesproken door één van de kleuters: “Die dragen wel een blauwe puntmuts hé!” De andere kleuters knikten en zagen ze nu ook lopen, met blauwe, groene en gele puntmutsen aan. Die verwondering waarmee kinderen naar de wereld kunnen kijken, die wil ik zelf nooit verliezen als ik ouder word! #mijnjeugdwerkverhaal

Tina Schuermans

• Medewerker jeugdwerkondersteuning