Medewerkers

Aagje Rottiers

• Beleidsmedewerker Mentaal Welzijn en Integriteit

Elke zomer deden we bij de scouts op kamp een zoveel-urenspel. Hoe ouder, hoe langer en uitdagender het werd. Ook als ik kapoenleidster was, deden we zo een spel. Voor de kapoenen was het een 4-urenspel. Tijdens het spel hoorde ik een groep van 8 kapoenen trots vertellen dat ze 3 speculoosjes hadden verdiend. Ik hoorde hoe ze besloten de speculoosjes eerlijk te verdelen onder hun 8, na overleg en inspraak. 'Samen spelen, samen delen', daar kwam het op neer. En ik, toen 19 jaar, besefte dat mijn kapoentjes kleine grote mensjes waren. En ik deel mocht zijn van hun groei. Dat gaf me een warm, trots gevoel!

Ange Nsanzineza

• ‎Participatiemedewerker (internationaal) jeugdbeleid

Bijna heel mijn leven kom ik in aanraking met zelfgeorganiseerd jeugdwerk, mensen of kleine groepen die activiteiten op poten zetten. Als klein kind ging ik enkele zomervakanties samen met mijn broer op kamp aan de zee, Rwandese kamp noemde mama het. Dit werd georganiseerd door een aantal mensen om zo kinderen van Rwandese afkomst een toffe tijd te laten beleven alsook wat meer te leren kennen over hun roots en de taal. Daarnaast heb ik ook nog een paar activiteiten hier en daar gedaan: Sant Eguido in Antwerpen, Rode Kruis die soms dagactiviteiten organiseerden ook voor kinderen in de wijk, ouders die samen activiteiten planden, ... Pas vanaf mijn tienerjaren vond ik mijn weg naar StampMedia, en dit werd de plek waar ik mijn ei kwijt kon met al mijn curiositeit. ‎

Anke Dirix

• Pers- en communicatiemedewerker

Tijdens mijn eerste chirojaren gingen we elk jaar op overgangsweekend op het kasteeldomein van de graaf in ons dorp. Ik kan me nog perfect herinneren hoe ik als zesjarig chiromeisje voor het eerst door die gigantische poort liep: langs de dreef, via de ophaalbrug over het water en voorbij het sprookjesachtige kasteel, om vervolgens onze slaapmatjes neer te gooien in de oranjerie. Vanuit onze slaapzak hadden we zicht op een prachtig domein, omringd door bossen en water, met grazende schapen en hertjes op de achtergrond. De ideale setting om een weekend lang in de modder te rollen, zwanworsten van tussen elkaars tenen te eten en zo vuil mogelijk weer naar huis te keren. Om nooit meer te vergeten! 

Dora Lein

• Digital content creator

Mijn buren hadden vroeger een mooie zwarte hond. Op een dag toen ik in het 1e leerjaar zat, kreeg ik het idee om er een wandelingetje mee te maken toen de buren niet thuis waren. Voilà, daar ging ik dan. Zonder leiband gingen we een blokje om. Alles ging goed tot de hond opeens wegliep. Oh nee, mijn hart ging tekeer! Gelukkig was de hond niet lang zoek en kwam die terug mijn kant op. Ik bracht hem snel thuis. Deze ervaring heeft me als kind wel geleerd dat alles niet zo makkelijk is als het lijkt. Én niet zomaar opstap te gaan met de hond van mijn buren haha. #mijnjeugdverhaal

Elmo Peeters

• Beleidsmedewerker jeugdwerk

Toen een vriend zich luidop afvroeg waarom we geen nieuwe jeugdhuiswerking zouden starten begon iedereen rond de tafel mee te dromen en eindigden we de avond met tal van bierviltjes vol met ideeën. Ons jeugdhuis was geboren. We onderhandelden met de gemeente voor een opstartsubsidie, zochten gemotiveerde jongeren, gaven het lokaal een make over, richtte een vzw op, zochten een naam, organiseerden een wedstrijd om een logo te vinden en planden een groot openingsfeest. Er ontstonden nieuw vriendschappen, er werd geëxperimenteerd en af en toe liepen we met onze kop tegen de muur. Het is fantastisch om een nieuwe generatie te zien die hun eigen jeugdwerkverhaal aan het schrijven zijn.

Felien Dekorte

• Medewerker partners & projecten WAT WAT

Van alle KSA-zaterdagen is er een die grote indruk op mij maakte als kleine kabouter. Samen met een vriendje werd ik ontvoerd door 2 vermomde leiders. De rest van de groep moest ons terugvinden. Wat vonden we dat spannend als zesjarigen! Die spanning voelde ik jaren later nog steeds toen ik dezelfde activiteit herhaalde als leidster: mijn medeleiders die al gniffelend hun bivakmuts opzetten, de glinsterende ogen van de twee kabouters die mee in het complot zaten, het luide protest van hun groepsgenootjes… En om 16 uur opnieuw allemaal lachende en tevreden gezichtjes aan onze lokalen! #mijnjeugdwerkverhaal #KSA

Floor Boeckx

• Communicatiemedewerker

-

Hermelinde Hooft

• Participatie- en beleidsmedewerker

We hadden op speelplein een nieuw concept opgezet: festivalvrijdag. Springkastelen, kleuterkermis en een heel draaiboek met ingewikkelde doorschuifsysteem. Ongezien bij ons. De allereerste editie bleek legendarisch. Een hele ochtend maakten we kinderen warm voor een heuse show van een band die ging langskomen. “Ja ja, gewoon de moni’s met een pruik op zeker.” En wij maar glunderen. Want die namiddag stond zowaar een echte band op het podium die alle kinderen kenden. De verbazing op hun gezichten? Niet snel te vergeten.

Inge Geerardyn

• Coördinator Vlaamse Jeugdraad

Op mijn éérste kamp als leidster zat een kliekje schavuiten in onze pagaddergroep: altijd een grote mond, kattenkwaad en soms de boel echt verstoren, waarop helaas de nodige time-outs volgden. Ik wist zeker dat we in hun ogen gi-gan-tisch vervelende leiders waren! Slechts heel af en toe merkten we hoe aan de grote monden ontzettend kleine hartjes vasthingen. Toen we op het einde van het kamp compleet uitgeput de bengels aan hun ouders overhandigden, viel mijn mond dan ook open toen ze joelden hoe cool het kamp was en wat een toffe leiders we waren. Mijn hart werd dan weer een beetje weker. #mijnjeugdwerkverhaal #ksa

Isaac Verhaeghe

• Merkstrateeg WAT WAT

In 2014 mocht ik voor het eerst gaan stemmen en net als in 2024 waren dat er drie-in-één. De 3 jaar daarvoor stemde ik wel al elke maand adviezen in de adviesraad van de Vlaamse Jeugdraad. Als jongerenadviseur en deelnemer van het verkiezingsproject De Schoonmoeder aller Verkiezingen was ik fervente voorvechter van stemrecht vanaf 16 jaar. Niet iedereen was meteen overtuigd, maar we zetten door. En stap voor stap werd onze stem luider en luider. Nu, tien jaar later, mogen 16-jarigen voor het eerst écht hun stem uitbrengen. Eindelijk! Vandaag werk ik mee aan een project voor eerste stemmers. De cirkel is rond, maar de strijd nog niet gestreden: #stem16 op elk niveau bij de volgende verkiezingen!

Jana Vandermeersch

• Beleidsmedewerker recht op vrije tijd en breed jeugdbeleid

Het jaar van de eerste lockdown was ook mijn eerste jaar als gewestleiding van Chiro Gewest Aalst. Van de ene op de andere dag konden we geen activiteiten meer organiseren om de lokale chirogroepen te ondersteunen. Alles moest online. Dus zetten we een online spel op poten om de groepen toch wat te entertainen. Tegen alle verwachtingen in werd ons spel een gigantisch succes! De filmpjes en foto's van de opdrachten stroomden binnen. Het was fantastisch om te zien hoe onze groepen zich vol overgave smeten in het spel. Ik heb toen ervaren hoe veerkrachtig en creatief wij als gewest-ploeg waren en hoe dynamisch jongeren kunnen zijn.

Jasmien Schutz

• Coördinator jeugdwerkondersteuning en breed jeugdbeleid

Ik kampeerde samen met mijn beste vriendin in een klein tentje bovenop het bouwvallige dak van ons jeugdhuis. We vielen in slaap ondanks de harde trillingen van de muziek. De volgende ochtend slopen we langs de brandladder het dak af en niemand heeft dit ooit opgemerkt! #mijnjeugdwerkverhaal

Jory Maeyaert

• Coördinator jeugdinformatie

De schoonste tijd van het scoutsjaar was altijd de opbouwweek van de Woeling, ons festivalletje. Als groepsleiding zorgde ik er voor dat alles tot in de puntjes was voorbereid. De dag zelf brak aan, het volk stroomde toe en wij beseften plots dat we één ding compleet vergeten waren. WC-papier voor die 1200 mensen. We renden naar de winkel, kochten daar het rek leeg en hadden, dankzij een lichte overschatting, WC-papier voor de rest van ons scoutsjaar.

Katrien De Maeyer

• Directeur

-

Liesa Carton

• Hoofdredacteur watwat.be

Op mijn eerste Kazou-kamp als monitor moesten de jongeren een trekrugzak uitkiezen voor de tweedaagse. We legden de (100% identieke) rugzakken in stapeltjes, “per schoenmaat”. We lieten ze ermee heen en weer lopen, springen en over de grond rollen: “Zeker van die 38? Misschien een 37 proberen?” Op de terugweg kreeg één jongere het lastig en droegen de anderen afwisselend haar rugzak. “Oei, gaat dat wel lukken? Die hebben toch allemaal een andere maat?” Het is pas toen dat hun frank viel, toen ook de leiding ook over de grond rolde, van het lachen. 

Liesbet Haghenbeek

• Administratief medewerker

Ik maakte een aantal jaren deel uit van de +16-ploeg van KSJ West. Om de twee jaar gingen we in de zomer op avonturenkamp ‘Klaverweide’ in de Ardennen. Voor één van de edities hadden we het thema ‘Indianen’ gekozen. De leden moesten op een middag zelf voor hun middagmaal zorgen. De koks waren in een vijver levende forellen gaan halen en we hadden die in onze rivier bij de kampweide vrijgelaten. Weliswaar in een ‘zorgvuldig’ door netten afgebakend gebied. En maar jagen met onze stokken met messen aan vastgesjord. Drie vierde van de forellen zijn ontsnapt… #mijnjeugdwerkverhaal #KSJ

Liesbeth Maene

• Beleidsmedewerker jeugdwerk

Eén van mijn meest memorabele scoutskampen was ongetwijfeld het kamp waarop ik mijn totem kreeg. Onze leiding had net een heel uitgebreid spel uitgelegd toen er een windje opzette. Het windje werd al snel een echte storm, het werd pikdonker en het werd zelfs even echt gevaarlijk toen er verschillende slaapzakken en veldbedden gingen vliegen en er zelfs een tent de lucht in ging. Bangelijk hoe daarna onze hele scouts er samen voor zorgde dat iedereen ’s avonds toch terug een droog bed had en zich snel terug kon amuseren! #mijnjeugdwerkverhaal #scouts

Lisa Franken

• Jeugdwerkondersteuner

Lisa De Deken

• Communicatiemedewerker

Het eerste weekend van augustus is het standaard Dworpse feesten in het schoonste dorp vant land: Dworp! De chiroleiding draait daar altijd wat shiften. Enkele jaren geleden stond ook ik achter de tapkraan. Als het feest gedaan was, trok ik te voet naar huis. Door de weikes. Een mooi padje langs de velden, maar 's nachts wel een beetje creepy. Toeval was dat er die avond een nachtspel van een KLJ-groep doorging die wat verder in de Fresnaye verbleef. Ik zat dus in het midden van de nacht, met al wat pintjes in mijn maag, vast in een nachtspel van de KLJ. Met een bang hartje en veel "laat mij met rust, ik ben van de Chiro"'s later, ben ik veilig en wel thuis aangekomen. 

Lore Van Dongen

• Zakelijk coördinator

Martine Coenen

• Administratief medewerker

Ik geraakte via de afdeling aan het werk bij de Vlaamse Jeugdraad. Ik herinner me vooral het evenement Klets! in Antwerpen, waar de verkiezingen werden gehouden. We moesten dan met enorm veel materiaal de trein in en uit en dat zorgde voor de nodige hilariteiten. #mijnjeugdwerkverhaal

Michiel Eeckhaut

• Medewerker jeugdwerkondersteuning

-

Niels Visser

• Administratief medewerker digitalisering en huisvesting

Een buitenlands tentenkamp in Catalonië. Op een grasstrip naast een riviertje. Het impro-toilet lag een meter of 5 hoger en 20m verder dan de tentengrond. Ik zit er ’s morgens met de deur open en zie de kampgrond ontwaken: ochtenddamp uit het gras, vogels die hun solocarrière uitbouwen en dichtgeplakte ogen met lijven die strompelend op zoek zijn naar de wasbak. Dit is het leven. Mindfulness, nog voor het een hype werd. #chiro #hudo

Peter Bosschaert

• Beleidsmedewerker ruimte & mobiliteit

Ik miste het leiding geven wel toen ik groepsleider werd van mijn scoutsgroep. Mijn twee beste vrienden vroegen me gelukkig eens mee op kamp met de gidsen (14-16 jaar). Ze hadden  het plan om met de meisjesbende de hele weg van Merelbeke naar Virton te fietsen, 315km lang. Het avontuur van die fietstocht gaven een fantastische start aan dat kamp. Fietsen in de zon en de regen, slapen in het veld en een leuke meisjesgroep die me direct aanvaardden. Het zijn die topmomenten die voor mij het mooie en het straffe van het jeugdwerk typeren. #mijnjeugdwerkverhaal #scouts

Quintana Roelandts

• Administratief medewerker

Tijdens een boswandeling met de Scouts liepen we netjes in een rij langs een beekje. Tot iemand vooraan per ongeluk op een wespennest trapte, verstopt onder een boomwortel. Opeens waren ze daar: woedende wespen. En wij? We renden gillend het bos uit, één voor één gestoken. Uiteindelijk bereikten we een open plek met een vijver. Maar de wespen bleven ons achtervolgen. "Spring in het water!" riep de leiding. Dus daar sprong ik – doorweekt, mijn nek brandend van de steken. Niet helemaal het idyllische bosmoment dat ik in gedachten had, maar wél eentje om nooit meer te vergeten!

Sarah Van Looy

• Ondersteuner WAT WAT partnernetwerk

-

Sarah Latré

• Medewerker organisatiebreed beleid

Ik kwam eigenlijk pas vrij laat bij FOS Open Scouting terecht. Om het plezier een beetje te rekken ging ik na 4 jaar in de leiding nog een aantal keer mee als kookploeg. Ik herinner mij een scoutskamp als één en al plezier, zonnestralen en ... een stevige bries. Onze jonge leidingsploeg had een kampterrein gekozen in Noord-Frankrijk, vlakbij Cape Griz Nez. Ik ga nooit vergeten hoe de HUDO bovenaan op een heuvel stond. Als je op het toilet zat en over het zeil piepte zag je het hele kampterrein liggen en keek je uit over de zee. Zá-lig! #mijnjeugdwerkverhaal #FOSopenscouting

Senne Misplon

• Medewerker jeugdwerkondersteuning

Ik heb heel veel jeugdbewegingen uitgeprobeerd en het gevoel dat ik bij Wel Jong heb ervaren is niet te evenaren! Mijn eerste activiteit was een tweedaagse wandeling in de Ardennen met allemaal trans personen net zoals ik. Het was zo fijn om tijdens het wandelen over alles en niets te kunnen babbelen. Ik moest niet steeds alles helemaal uitleggen, omdat er sprake was van een gedeelde ervaring en gevoel. Ik kon er onbezonnen jong zijn en ben enorm dankbaar voor de veilige plek die Wel Jong me kon bieden. #mijnjeugdwerkverhaal #weljong

Sophie Verbrugghe

• Participatie- en beleidsmedewerker Internationaal jeugdbeleid (EU) en werkgroep Klimaat

Tina Schuermans

• Medewerker jeugdwerkondersteuning

Wouter Radeur

• Beleidsmedewerker

‎‎Tijdens de herfstvakantie was het tijd voor de opkuis van ons domein. In ware Krunsj-stijl hadden we aan het begin van de week pompoenen uitgehold, volledig in thema natuurlijk. Fast forward zes dagen: diezelfde pompoenen waren intussen veranderd in een sappige, stinkende rotzooi. 

Terwijl de coördinator en medewerkers onderweg waren om de ouders te verwelkomen, besloten wij snel actie te ondernemen. Ons “geniale” idee? De pompoenen in de vijver gooien. Maar… pompoenen drijven. En precies op dat moment kwamen de ouders en medewerkers aan. Paniek!

Om het er toch nog een beetje professioneel te laten uitzien, hebben we golven gemaakt zodat de pompoenen zo ver mogelijk van ons dreven. Crisis (soort van) afgewend!