Goede wil, goesting en 'goed bezig gij!'

Een interview met Merijn Van De Geuchte en Michael Tubex van Chirojeugd Vlaanderen over hun diversiteitsbeleid.

We hoeven Chirojeugd Vlaanderen als beweging niet meer voor te stellen. Zij hebben een achterban van zo’n 112.362 mensen, waarvan 16.700 actieve leiding in bijna 900 lokale groepen in Vlaanderen en Brussel. Een grote beweging, en daar horen grote uitdagingen bij, zoals ‘meer diversiteit’. Uitdagingen waarin de organisatie soms een stap vooruit zet, soms wat achteruit, soms wat lijkt stil te staan, of toch veel minder snel vooruitgaat dan ze zouden willen. Merijn Van de Geuchte, pedagogisch secretaris, en Michael Tubex, diversiteitsmedewerker, vertellen hoe ze sinds kort met hun diversiteitsambitie aan de slag gaan. Ze creëerden samen het diversiteitsplan ‘Iedereen Chiro’.

Michael: "Spel staat bij Chiro centraal. Alles wat daarbij komt, is mooi meegenomen. Ik denk daarbij aan talenten ontplooien, een netwerk opbouwen, discussies voeren en burgerschap opnemen. Omwille van die zaken, geloven we dat Chiro, of jeugdwerk op z’n breedst, van grote waarde is. We willen alle kinderen en jongeren dezelfde kansen geven om daarmee in contact te komen, dus is het evident dat we vinden dat Chirogroepen een afspiegeling moeten zijn van hun buurt. Dat is een torenhoge en misschien naïeve ambitie, maar dat vinden we onze rol.

Diversiteit is een thema waarmee je moet wìllen bezig zijn. Je moet die goede wil tonen als organisatie of lokale groep. In tegenstelling tot ‘vorming’: dat we daarmee bezig zijn, dat stelt niemand in vraag. Vandaag verankeren we onze ambitie meer, die is voor ons niet vrijblijvend, wij willen dat diversiteit ook niet meer in vraag wordt gesteld, maar als evident wordt beschouwd. We dienen relevant te blijven in een maatschappij die op 10 jaar zo sterk is veranderd. Daarnaast: Chiro kan voor nog een pak kinderen en jongeren – die dat willen – heel wat betekenen en hen versterken. Daarvoor doen we het ook.

Eigenlijk is onze diversiteitsambitie niet zo nieuw. Dat we veel verschillende kinderen en jongeren willen bereiken, heeft altijd in het DNA van Chiro gezeten. Sinds ons ontstaan hebben we daar voor gestreden. Wij waren er al van oudsher niet alleen voor kinderen uit boerenfamilies of studenten. We zaten weliswaar ingebed in de katholieke zuil, maar wilden niet in een sociale stand zitten.”. Die ambitie is de laatste zes jaar wel weer terug opgeflakkerd."

Diepe wortels, hoge bomen

Merijn: “Bovendien willen we niet meer ad hoc in actie schieten. Niet langer: we zien een nood of behoefte, we verzinnen een oplossing en zetten er een ploeg of een medewerker op. Dat is niet duurzaam, en dat zorgt niet voor een breed effect in de organisatie. Deze nieuwe aanpak moet dat wel hebben. Je voelt dat bijvoorbeeld in de Chiroraad, het hoogste beslissingsorgaan van de Chiro. Discussies rond omgaan met diversiteit, al speelt dat in de rand van een bepaalde kwestie, lopen nu vlotter dan pakweg vijf jaar geleden. Vroeger klonk de vraag of we daar wel mee bezig moeten zijn. Nu hoor je eerder de vraag hoe we iets kunnen doen. Onze kadervrijwilligers vinden diversiteit meer en meer vanzelfsprekend, en ze trekken die diversiteitsgedachte door naar alle onderwerpen die geagendeerd zijn.

Anekdotisch is het wanneer kadervrijwilligers ons twee aanspreken op het feit dat er bij een bepaald agendapunt te weinig in de diversiteitsgedachte is gedacht. Als wij daar op gewezen worden door vrijwilligers, dan zetten we stappen in de goede richting.” 

Verbond, what’s in a name

Michael: “Nu gaan we ‘on tour’ met ons diversiteitsplan, naar alle provinciale verbonden. We gaan met hen uitzoeken hoe de doelstellingen die voor hen relevant zijn in praktijk kunnen worden gebracht. Want we laten doelbewust bepaalde acties nog open. Zo creëren we mede-eigenschap aan ploegen om de actie mee vorm te geven. Wij pushen niet, leggen niets op. Het plan is opgesteld vanuit signalen uit lokale groepen, en is daarvoor nu een kader, een leidraad, een kompas. En dat werkt. Kijk bijvoorbeeld naar het initiatief van ‘co-animatoren’. We dachten oorspronkelijk dat minder dan de helft van de verbonden zouden instappen. Maar blijkbaar willen ze dat bijna allemaal. Negen van de tien verbonden doen spontaan mee.”