![[anysurfer.logo]](/img/../img/svg/logo.svg "[anysurfer.logo]"){kind=logo}
Dit jaar geen Ambras Terras op onze binnenkoer in de Leopoldstraat. Covid-19 is jammer genoeg nog steeds onder de mensen waardoor een feestende bende jeugdwerkers in het hartje van Brussel om het werkjaar af te trappen geen optie was. We organiseerden een online alternatief waar onze directeur Eva Vereecke het jeugdwerk toesprak. Lees hieronder haar openingsspeech:
Goeienavond allemaal, Goeienavond jeugdwerkers, jongeren van de Vlaamse Jeugdraad, beleidsmensen, jeugdinformatiepartners en andere sympathisanten die het jeugdwerk en jeugdbeleid een warm hart toedragen. Namens De Ambrassade, de Vlaamse Jeugdraad en WAT WAT, heel fijn dat jullie met zovelen erbij zijn.
Wat was dit toch allemaal? Wat een waanzinnig half jaar hebben we achter de rug en als het voor ons al zo krankzinnig was, hoe zot moet het dan niet voor kinderen en jongeren zijn? En wat staat er ons nog allemaal te wachten?
En toch geeft dit alles ook nieuwe kansen. Ik geloof dat optimisme, het vooruitkijken naar de toekomst, oplossingen blijven bedenken die een positieve impact hebben op veel jonge mensen, in het DNA van ons als jeugdwerkers zit. We hebben dat ongelooflijk hard bewezen de afgelopen maanden: iedereen verklaarde ons voor zot, maar het is gelukt. En waarom is het gelukt? Gisteren zei een collega dat zeeotters elkaars hand vasthouden als ze slapen, om niet weg te drijven van elkaar. Niet wegdrijven van elkaar. Dat is exact wat wij met meer dan 100 jeugdorganisaties samen hebben gedaan. We zijn niet weggedreven van elkaar. En dat is uniek. We mogen daar echt heel fier op zijn.
Ondanks de vele, vaak ook tegenstrijdige, belangen zijn we met 100 organisaties op 1 lijn gebleven: vergeet niet dat
En zo was ieders realiteit helemaal anders, maar het siert ons enorm dat we niet zijn weggedreven van elkaar. Het is simpel: we hadden 1 gezamenlijk doel voor ogen: kinderen en jongeren centraal zetten en hen ademruimte geven. Ik heb gisteren m’n speeches van de afgelopen 5 jaar erbij genomen. Ook daar is het die rode draad die altijd terug komt: zet kinderen en jongeren centraal. Het is net die roep die in april tijdens de lockdown wel door velen werd herhaald, die wij samen in de zomer hebben waargemaakt, maar die de laatste weken weer dreigt ondergesneeuwd te geraken bij het bepalen van de maatregelen.
En dat maakt onze verantwoordelijkheid als jeugdwerkers, jeugdambtenaren, jeugdraders groter dan ooit. De onderwijsvakbond heeft de hele zomer gepleit voor bescherming van leerkrachten. Alle maatregelen in het onderwijs zijn daarop gebaseerd. De bussen zitten vol, buso-jongeren zitten urenlang op de bus met mondmasker en niemand heeft deze zomer bedacht “tiens, er staan honderden autocars aan de kant en die sector wil maar al te graag aan de slag”. De speeltuinen moesten in de lockdown dicht omdat men niet vertrouwde dat ouders afstand zouden houden van elkaar. Elke keer opnieuw vertrekken we vanuit de belangen van ons als volwassenen, van de belangen van de economie of de belangen van leerkrachten, opvoeders en ouders. Dat was altijd al zo, maar dat is de afgelopen maanden alleen maar duidelijker geworden.
Toen ik weer eens aan het razen was daarover thuis en zei “waar blijft die vakbond van kinderen en jongeren, waarom zet niemand hun perspectief centraler?”, zei m’n vrouw, “dat zijn jullie toch, het jeugdwerk, de Vlaamse Jeugdraad, De Ambrassade, Bataljong, de kinderrechtenactoren”. Ze had gelijk. Zoals zo vaak. “Maar we zeggen dat al 15 jaar”, antwoordde ik. Dat klonk weinig hoopvol. In plaats van in dat pessimisme te blijven steken, wil ik een oproep doen tot radicaal optimisme voor alle kinderen en jongeren: laat ons naar de toekomst kijken, denken in oplossingen en zorgen voor positieve impact op alle kinderen en jongeren.
Lieve jeugdwerkers, het is echt aan ons om het verschil te maken voor kinderen en jongeren. Wij zijn als jeugdwerkers en jeugdambtenaren de enigen die consequent kinderen en jongeren centraal zetten. Dat zal het komende jaar nog belangrijker zijn dan ooit. Want elke jongere is kwetsbaarder geworden. Denk aan psychisch welzijn, onderwijsleerachterstand, armoede, racisme en discriminatie, gebrek aan ademruimte en perspectief voor kinderen en jongeren. We moeten het positieve élan en de zichtbaarheid die we deze zomer gecreëerd hebben daarvoor inzetten.
Herinner je Michaël Van Droogenbroeck, VRT-journalist die eind juli bij de verstrenging zei “alle regels worden strenger, alleen de jeugdwerkzomer niet, want op de jeugdkampen loopt alles duidelijk goed.” Iedereen schreeuwde om ter luidst hoe sjiek het was wat we deden als jeugdwerk. Eindelijk die erkenning waar we al jaren voor ijveren. Denk aan ons economisch pamflet, ons groots congres #jeugdwerkwerkt met 600 man in de AB, de cijfers die we verzamelden om aan te tonen dat we 1 miljoen kinderen en jongeren bereiken.
Het afgelopen half jaar bracht ons meer erkenning en positieve zichtbaarheid dan ooit.
Eva Vereecke
Directeur De Ambrassade