![[anysurfer.logo]](/img/../img/svg/logo.svg "[anysurfer.logo]"){kind=logo}
De zomerkampen hebben aangetoond hoe verantwoordelijk jongeren omspringen met corona. Eva Vereecke van De Ambrassade pleit ervoor hen verder alle vertrouwen te schenken dat ze verdienen.
Elk jaar op het einde van de zomer schrijf ik een stukje om het jeugdwerk en de vele vrijwilligers te bedanken. Meestal is het ook een oproep naar de samenleving om het belang van jeugdwerk en de kracht van vrijwilligerswerk meer te erkennen en om niet enkel negatieve verhalen over jongeren in de media uit te vergroten.
Dit jaar is alles anders. Alles.
Dit jaar is een stukje niet voldoende. Zelfs een boek zou dat niet zijn. Jongeren hebben deze zomer opnieuw bewezen hoe verantwoordelijk ze zijn. Ze verdienen een erehaag, applaus en massa’s lof, maar ze lijken nu opnieuw aan het kortste strootje van de maatregelen te trekken.
Het jeugdwerk heeft er meer dan ooit een prachtzomer van gemaakt. Met amper coronabesmettingen, strak opgevolgde jeugdwerkregels, dansende materiaalontsmetters, zangstondes en kampvuren met de bubbels ver uit elkaar. Deze zomer werden er meer dan 23.600 jeugdkampen, speelpleinen, cultuureducatieve jeugdactiviteiten en jeugdhuiswerkingen georganiseerd dankzij de inzet van meer dan 100.000 jonge vrijwilligers. Stuk voor stuk hebben die vrijwilligers zich gesmeten om 1 miljoen kinderen en jongeren echte ademruimte te geven, zorgeloos te kunnen samen zijn met leeftijdsgenoten, elkaar eens goed vast te pakken en samen de zotste activiteiten te doen.
Bij het begin van de zomer deed ik een oproep om het jeugdwerk en de kampen positief in the picture te zetten en te vertrouwen op de kracht van de jonge vrijwilligers. Het moet gezegd: de jeugdkampen en het jeugdwerk kwamen zelden zo positief in beeld.
We zaten eind juli bij de start van de tweede corona-golf piek zelfs in het nieuws met de lovende woorden van de VRT-reporter “Alle maatregelen verstrengen, het enige dat mag blijven doorgaan zijn de jeugdkampen omdat daar alles bijzonder goed verloopt en zich geen problemen voordoen.” Ook op de persconferenties van de Nationale Veiligheidsraad vielen regelmatig lovende woorden voor de vrijwilligers en het jeugdwerk en werd het belang van jeugdwerk voor het welzijn van kinderen en jongeren benadrukt. Oprechte merci aan de pers, de virologen en de publieke opinie.
Een waar succesverhaal geschreven door de kinderen en jongeren zelf. Wij hebben de regels gemaakt, maar zij hebben ze zo nauwgezet opgevolgd dat we echt met trots kunnen zeggen dat de jeugdkampen en het jeugdwerk hét positieve topverhaal zijn geworden van deze coronazomer.
Dit jaar zouden we allemaal samen een erehaag moeten vormen om alle kinderen en jongeren te bedanken. Niet enkel voor de gasten die actief zijn op het speelplein of in het jeugdwerk. Minstens evenveel ode aan de vele jongeren, die zonder de mogelijkheid van kamp of activiteiten, deze uitzonderlijk hete zomer zo plichtsbewust de maatregelen opvolgden.
Wonende in Antwerpen was ik afgelopen weken positief verbaasd over de discipline bij jongeren. Zij dragen het mondmasker nauwgezet, waar de ouderen er vaak in het straatbeeld nonchalanter mee lijken om te gaan. De hele zomer werd herhaald: “Er is een probleem bij jongeren. Ze volgen de maatregelen niet.”
Beeld uzelf eens in, je bent 16, de heetste zomer sinds de start van de metingen, geen zwembad in jouw buurt, geen toelating om met vrienden in het park te hangen, geen mogelijkheid om op vakantie te gaan, al 6 maanden coronamaatregelen. De zomer verliep rimpelloos, afgezien van een incident in Blankenberge, dat ik zeker niet wil minimaliseren maar waar enkele dagen nadien andere jongeren en jeugdwerkers ook weer op een positieve manier de hand hebben uitgereikt.
Foto: KSA Roy - zomer 2020 (c) Sien Verstraeten
Jongeren en jeugdwerkers hebben optimaal bewezen hoe ze in complexe tijden hun volle verantwoordelijkheid opnemen. Een erehaag en massa’s positieve waardering verdienen ze hiervoor. Helaas is de doelgroep jongeren zowat de enige doelgroep die opnieuw de komende maanden het strengst benaderd wordt.
De scholen starten op met in het middelbaar in de klas mondmaskerplicht (7 uur per dag). Omdat de klassen te klein zijn, de klasgroepen te groot en de ventilatiemogelijkheden ontoereikend. Jongeren zijn op die manier de dupe van organisatorische problemen. En dat op een moment dat de onderwijskloof steeds groter wordt, het mentaal welbevinden van alle jongeren zeer hard op de proef wordt gesteld en het onderwijs voor zeer grote inhoudelijke uitdagingen staat om jongeren een veilige thuishaven en motiverende leeromgeving te bieden.
Nederland, Duitsland en Luxemburg kiezen voor andere oplossingen in het onderwijs en vragen noch aan de leerlingen noch aan de leerkrachten om hun mondmasker tijdens de lessen op te zetten. Heeft iemand het al getest of het überhaupt mogelijk is om een hele dag stilzittend in een klaslokaal geconcentreerd te blijven met een mondmasker, hoe moeilijk het is om leerkrachten met mondmaskers afdoende te verstaan en welke impact dit heeft op de leermotivatie?
Bij deze een oproep om de maatregelen in het onderwijs zo snel mogelijk te evalueren vanuit het perspectief en het welzijn van de jongeren in plaats van het organisatorisch perspectief altijd voorrang te geven. Laat ons bij nieuwe coronamaatregelen, in de vrije tijd, openbare ruimte en in het onderwijs, jongeren echt veel meer vertrouwen, hen veel meer betrekken en centraal zetten, hen ademruimte geven, letterlijk. Het succes van de jeugdwerkzomer toont aan dat jongeren deze positieve waardering en ons vertrouwen meer dan ooit verdienen.
Beste jongeren, jullie hebben bewezen dat jullie het kunnen, sjiek gedaan en merci! Ik hoop dat we met velen jullie het verdiende vertrouwen geven de komende maanden.
30 augustus 2020 Eva Vereecke – De Ambrassade