Deze opinietekst werd geschreven door Ignace Dierckx op 6 februari 2018. Ignace is 26, werkt fulltime als bewakingsagent en is beleidsvrijwilliger bij KSA. #jeugdwerkwerkt

Hoewel ik trots ben op mijn job, ben ik dat nog meer op die andere kant van mijn leven: het engagement bij de KSA. Op mijn vijfde ben ik lid geworden. Twintig jaar later ben ik voorzitter van de provinciale koepel in Antwerpen en Brabant en actief als beleidsvrijwilliger op nationaal niveau. 

Ik werk fulltime in shiften. Nachten, weekends, feestdagen, ik doe ze allemaal. Daarbuiten heb ik nog eens gemiddeld een vergadering per week waar ik dan, soms na een shift van 12 uur werken, nog 4-5 uur aan spendeer. Ik steek ook tijd in de ondersteuning van andere vrijwilligers en lokale groepen, in het uittekenen van pedagogisch beleid, in goede werksfeer voor onze beroepskrachten … Bovendien ben ik regelmatig een weekje of een weekend weg voor een groot evenement of een cursus voor onze leden.

Leuk en zinvol, maar soms ook zwaar 

Waarom ik dat allemaal doe? Niet omdat ik hiervoor rijkelijk beloond word. Ook niet omdat de maatschappij mij hiervoor prijst. Nee, ik doe dat omdat ik een hart voor mijn jeugdbeweging heb. Omdat ik de prachtige jeugd die ik heb gehad bij KSA, wil verzekeren voor de jeugd van nu.

Dat engagement vraagt weliswaar regelmatig maar liefst 30 uren per week. In mijn nabije omgeving krijg ik daar veel appreciatie voor. Mijn vriendin, gezin en goede vrienden beseffen wat een engagement bij een jeugdbeweging allemaal vraagt en hoe zwaar dat kan zijn. Maar buiten die kleine kring krijgt jeugdwerkengagement meestal niet voldoende aandacht.

Onzichtbare inzet? 

Een ander voorbeeld: het lokaal van een KSA-groep uit de buurt is een paar weken geleden volledig uitgebrand. Voor die groep jongeren was dat een slag in het gezicht. Het gebouw waaraan herinneringen van hun hele jeugd hingen, ging in vlammen op. Toch zochten ze meteen naar een manier om hun leden de zaterdag erop toch te kunnen ontvangen voor een leuke activiteit. Daarnaast moest de leiding van gemiddeld 18 jaar ook samenzitten met de gemeente voor een oplossing op lange termijn, verzekeringen regelen, nieuwe aankopen doen … Werk dat ouders van hun leden vaak niet zien, zij verwachten gewoon hun kinderen te kunnen afzetten. Werk dat de huidige maatschappij niet ziet.

Een parttime job, naast je andere 'jobs' 

Je hoort wel eens: “Leider zijn bij de jeugdbeweging, dat is toch maar enkele uurtjes per week spelen? Ja, jullie gaan eens tien dagen op kamp en dan is het even druk, maar daar hebben jullie toch tijd voor? Het is ten slotte schoolvakantie!” Dat een jeugdbeweging veel organisatie vraagt, dat wordt vergeten: wekelijkse vergaderingen met de ploeg en in kleinere teams, evenementen organiseren om geld in het laatje te krijgen … Gemiddeld bestaat een KSA-groep uit 100 leden en leiding. Weinig mensen staan erbij stil hoeveel werk dit eigenlijk vraagt. Terwijl het een parttime job is om de jeugd van nu mee te vormen en een nuttige tijdsbesteding te bieden, naast schoolwerk of herexamens, een vakantiejob, een partner en gezin, een sociaal leven en nog veel meer.

Meer dankjewels

Het engagement voor de jeugdbeweging verdient wat appreciatie. Jonge ondernemers, jongeren die iets maken van hun leven of die uitzonderlijk presteren in sport, muziek of in hun studies, die worden gelauwerd voor hun hard werk. Maar opkijken naar iemand die elke week een stukje van zijn tijd opgeeft voor een ander? Daar wordt overgekeken. Sterker nog zelfs, daar wordt op neergekeken. Want o wee als een groep eens in een bos speelt waar ze eigenlijk niet mogen spelen, te veel lawaai maakt of als een leider of leidster eens een pintje te veel op heeft.

Ik zal blijven doen wat ik doe. Want gelukkig staan naast mij nog duizenden vrijwilligers die elkaar motiveren en taken delen. Maar al die jonge mensen mogen meer erkenning, appreciatie en zelfs bewondering krijgen. Een ‘dank je wel’ of ‘wauw, knap dat je dat doet!’ van meer mensen, we verdienen dat.