1. Voorbereiding: stevig kader 

"Geef jongeren niet gewoon carte blanche", zegt Dries van Wel Jong. "Dat is chaos. Start beter vanuit een duidelijk kader. Dan hebben ze ook iets om tegenin te gaan. Als ze niet akkoord zijn, ga je het wel horen." 

"Te weinig mensen denken goed na over hun kader voor ze beginnen aan informatie en communicatie. Het is nochtans noodzakelijk. Zeker bij ons thema is voorbereiding nodig. Zodra we het over LGBTQ+ willen hebben, gaan mensen reageren."

Wat moet in dat kader zitten?

Doelstellingen

"Wij hebben bij PAARS eerst goed nagedacht: wat willen we met de krant bereiken? Kennis meegeven of mee de samenleving veranderen? Het was voor ons snel duidelijk dat we LGBTQIA+-acceptatie willen verhogen in scholen."

Evidence-based richtlijnen: wat werkt?

"Eens je je doelstellingen hebt, ga je op zoek naar wetenschappelijke onderbouwing. Wat weten we over informatie rond dit onderwerp? Wat werkt om die acceptatie te verhogen? Blijkbaar werkt puur kennis overdragen niet echt als het gaat over LGBTQIA+-thema's. Dat zorgt meestal gewoon voor versterking van de norm die er al is. Is er al veel acceptatie? Dan wordt die met meer info nog hoger. Is er net veel intolerantie? Dan wordt die ook hoger door meer info. Wat werkt wel? Getuigenissen. Zo depolitiseer je het thema ook een beetje."

Met die doelstellingen en richtlijnen kan je dan naar jongeren stappen.

2. Vertrouw op de jongeren

Duidelijk kader klaar? Dan kan je de jongeren voor de rest wel carte blanche geven. 

Dries van Wel Jong: "De PAARS-krant wordt gemaakt op 8 weken tijd. Ik zat er 2 keer bij om bij te sturen. Meer was niet nodig en waarschijnlijk zou dat ook net omgekeerd werken. De krant is nu van veel betere kwaliteit dan als ik het zelf zou doen."

"Je moet inderdaad op jongeren vertrouwen en hen serieus nemen", zegt Leila van Travi. "Wij lieten studenten van een hogeschool naar onze infosite kijken, die toen nog als e-learning achter een login zat. Ze waren heel duidelijk: 'zo willen wij die info niet krijgen, zo werkt dat niet'. En dan moet je luisteren, natuurlijk. Nu staat de info toegankelijk voor iedereen in blogberichten op de site."

3. Werk aan je relatie met de docent

Je kan natuurlijk niet zomaar vanaf de eerste keer het project zo los laten dat je maar 2 keer moet langsgaan op 8 weken tijd. 

Dries van Wel Jong: "De eerste jaren heb ik dat veel nauwer begeleid. Ik merk nu dat de docent zelf ook al de reflexen en richtlijnen meegeeft die wij belangrijk vinden, dus kan ik het project met een gerust hart loslaten. Het is ideaal als je jaar na jaar met dezelfde docent kan werken, die mee gelooft in de doelstellingen van je project."

Leila van Travi voegt toe: "Je moet een klik voelen met een opleiding en docent. Het moet voor beide partijen een meerwaarde zijn, anders gaat het stroef verlopen en niet blijven duren."

Wat ook helpt voor de relatie, zeker de start ervan? Dat je de docent zoveel mogelijk ontlast. Want uiteindelijk gaat die een deel van jouw werk volledig uit handen nemen.

Dries van Wel Jong: "Jouw project moet passen binnen een keuzevak of keuze-opdracht. Zorg dus dat de docent daaraan zelf zo weinig mogelijk extra werk heeft en voorzie zelf ook methodieken, Kahoot-quizjes ..."

4. Durf de vraag stellen

Hogescholen doen vaak zelf oproepen tot samenwerkingen met organisaties en bedrijven.

"Zo is het ook bij ons begonnen", vertelt Leila van Travi. "Via Sandgate60 van Thomas More. Maar de samenwerking met Hogent is heel organisch ontstaan, dus zo kan het zeker ook. Durf de vraag stellen!" 

Ga je zelf op zoek naar samenwerkingen? "Stap dan vooral naar specifieke opleidingen in hogescholen", raadt Dries van Wel Jong aan. "Universiteiten doen niet veel samenwerkingen."