Wij zitten met onze eigen vragen, twijfels en onzekerheden. Waarom mag mijn broer of zus op 18 mei wel weer naar school en ik niet? Ga ik nog op kamp kunnen met de jeugdbeweging deze zomer? Ga ik na het afstuderen nog een job kunnen vinden op de post-Corona arbeidsmarkt? Voor sommigen staan er ook zaken van een andere grootorde op het spel: Ze hebben geen computer of internet om bij te blijven met het schoolwerk dat zich ondertussen blijft opstapelen of krijgen niet de psychologische hulp waarop ze normaal recht hebben. Cijfers tonen aan dat spanningen hoog oplopen binnen het zoveelste gezin dat te dicht op elkaar zit en verder isoleert van de buitenwereld. Ondanks de vele inspanningen die iedereen levert, is het frappant hoe fragiel en wankel de fundamenten van onze maatschappij plots lijken. Belangrijke kinderrechten als recht op onderwijs, spel en vrije tijd en participatie worden tijdelijk opgeschort.

Er is dringend aandacht nodig voor het perspectief en de belangen van kinderen en jongeren in deze crisis. Ik zie onze minister van Jeugd als een trouwe bondgenoot, die zich het lot van (maatschappelijk kwetsbare) kinderen en jongeren aantrekt en daarbij ook beleid en budget bij het woord voegt. Maar hij mag niet alleen staan. Willen we deze crisis economisch niet overleven op de kap van nog meer mentaal gebroken jongeren, dan is het de plicht van ál onze ministers en regeringen om kinderen en jongeren centraal te zetten. Slechts door consequent voor kinderen en jongeren te kiezen, kunnen onze politici erin slagen om hen perspectief op de toekomst te bieden.

De oplossingen op deze vraagstukken zijn per definitie politiek, net zoals de andere uitdagingen waar de crisis mee gepaard gaat. Dit is een verhaal van macro-economie en vliegverkeer, de race tegen de klok naar een vaccin en de alsmaar stijgende bevolkingsgroei. Aspecten die mijn petje als jongere ver te boven gaan maar die niettemin een bijzonder grote impact hebben op de manier waarop mijn vrienden en ik vandaag en in de toekomst zullen opgroeien. De cruciale vraag voor mij is daarom niet wanneer we van deze pandemie verlost zullen zijn maar welke impact Corona op lange termijn op onze kinderen en jongeren zal hebben. Ik vraag niet om het terugschroeven van genomen veiligheidsmaatregelen, ik vraag om het perspectief te wijzigen van waaruit de volgende reeks maatregelen genomen zullen worden. (Jonge) kinderen interageren en leren door middel van spel. Je kan hen niet vragen om hun vrienden even op te bellen en gezellig samen een virtuele apero te doen. Kinderen spelen gewoon naast en mét elkaar. Ze imiteren, raken aan, maken ruzie én leren. Als hun recht op spelen niet gegarandeerd kan worden, raak je een kind in se in wie hij of zij is. Het is niet voor niets dat het recht op spel en vrije tijd het enige mensenrecht is dat enkel aan kinderen is toebedeeld. De evidentie dat de speelpleintjes nog steeds afgesloten zijn terwijl de voorbereidingen voor het heropenen van niet-essentiële winkels volop getroffen worden, is tekenend. Ik ben blij te horen dat we voorzichtig terug sociale contacten toelaten. Maar ook kinderrechten horen nu absoluut prioritair te zijn in het vervolg van de exitstrategie.

Laat ons ervoor zorgen dat de jonge generatie niet het lijdend voorwerp wordt van deze crisis.